Page 15 - Riskli Dergi
P. 15

Ama bazen ipin ucunu kaçırıyoruz. Bazıla- zarar gören insanları koruyarak o bölgedeki
        rımız yapı olarak olaylara ve kişilere daha  insanlara verebilecek maddi, manevi gücü
        hassas yaklaşabiliyor. Bu durum artık empati  sağlamak… İyi olmadan iyi edemeyiz. Sade-
        çizgisinden sempati çizgisine doğru kayıyor.  ce yaralarımızı sarmak için değil, bir daha
        Empati, bir kişinin yerine kendini koyup ‘ben  yaralanmamak için de hep birlikte mücade-
        olsaydım canım çok yanardı’ diyebilmek.  le edeceğiz…
        Sempati ise bizzat o kişiymişçesine fiziken
        ve ruhen gerçek bir acı çekmek demek. Ve  Bu toplumsal travmanın iyileşmesi, ya-
        bu durum suçluluk duygusunu perçinleye- raların sarılması zaman alacak. Bu süreç
        rek kişilerde ruhen de bedenen de zarara              nasıl gerçekleşecek, bu süreçte neler
        yol  açabiliyor. Depresyon,  panik  atak  gibi        yapılmalı? Travmayı nasıl birlikte yaşa-
        ruhsal sorunlara davetiye çıkarırken, kişi-           dıysak, bundan sonra da birlikte mi aşa-
        ler içinde bulundukları suçluluk duygusuyla           cağız?
        yemeyi içmeyi hatta uyumayı bile redde-
        diyor. ‘ben olsaydım uykusuzluğa dayana-              Yaşanılan olayı büyüklüğü bize yaralarımızı
        mazdım’ demiyor ‘ Ben şu an o kişiyim ve              sarmak için çokça zamana ve desteğe ih-
        o uyuyamıyorsa ben de uyumamalıyım o şu               tiyacımız olduğunu gösteriyor.  Elbette ki
        an üşüyorsa ben de şu an soğukta durma-               iyileşme süreci başlayacak, bizler aynı yer-
        lıyım’ diyerek sıcak evinde kendi tabirince ‘         de dursak da zaman geçiyor. Bizim içimiz-
        bir şey yapmadan’ oturmayı reddediyor.                de iyileştirmekte zorlandığımız her ne varsa
                                                              bazen bunu zaman bize veriyor… Toplumsal

        Halbuki bu suçluluk duygusunun ne bizlere             travmalarda da etkiler çoktan aza doğru
        ne de depremi birebir yaşayan o bölgede-              aşama aşama ilerliyor.
        ki insanlara bir faydası yok. Uyumak, yemek
        yemek, gülmek insani ve temel ihtiyaçlar-             Birinci aşama;  şok  evresi  gerçekleşiyor.
        dır. Suçluluk duygusu da diğer tüm duygular           Olayı tam anlamıyla idrak etmenin müm-
        gibi yaşanılan temel duygulardır. Deprem              kün olmadığı, mantıksal düşünemediğimiz
        gibi doğal afetlerde çaresizlik hissiyle doğ-         ilk birkaç günlük süreç... Korku, öfke pat-
        ru orantılı şekilde suçluluk duygusu da artar.        lamaları ağlama krizleri, kaygı gibi duygu
        Suçluluk duygusu doğal ve insancıl bir psi-           ve durumlar yaşanıyor. Bu duyguları yaşa-
        kolojiyle gelişiyor olsa da bu duygu içerisin-        mak oldukça doğaldır. Tepki verememek,
        de uzun süre kalmak ruhsal açıdan yıpratıcı           hissizleşmek, duygusal olarak boşlukta
        olmaktadır. Kendi kontrolümüz dışında ge-             hissetmek de yine afet sonrası yaşanılan
        lişen olayları kontrol etmeye çalışmak ye-            travmanın getirdiği doğal etkilerdir. Bu
        tersizlik duygusuyla beraber suçluluk duy-            yüzden de birbirimizi yargılamadan önce
        gusunu da iyice arttıracaktır. Bilmeliyiz ki bu       her insanın travmaya verdiği tepkinin farklı
        duyguları bu dönemde yaşamak doğaldır                 olduğunu bilmekte fayda var.
        fakat bu duygu içerisindeyken neyi neden
        yaptığımızı, neden öyle hissettiğimizi anla-          İkinci aşama, ilk şokun ardından olayı
        maya çalışmamız da hissedilen duygunun                daha net kavrama ve sonrasında depremi
        yarattığı olumsuz etkiyi azaltacaktır. Eskisi         hatırlatan her türlü bilgiden, görüntüden
        gibi olmak, eskisi gibi yaşamak, uyumak el-           kaçınma davranışları gözlemlenir. İlk haf-
        bette mümkün değil, bir süre de bu konuda             tanın sonunda, yoğun bilgiye maruz kalan
        zorluklar yaşayacağız. Fakat kendimizi ve             kişiler bu sefer bu bilgilere karşı oldukça
        çevremizi korumak istiyorsak iyi olamazsak            hassas hale gelir. Korku, güvensizlik, endişe,
        bile iyi olmaya çabalamalıyız. Amaç eski-             huzursuzluk, depresyon, yalnızlık ve boşluk
        si gibi olmak, hiçbir şey olmamış gibi yaşa-          hissi, her şeyin anlamsız gelmesi gibi tepki
        mak, davranmak değil, amaç; kendimizi ve              ve duygular gözlemlenir.
   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20